#روضه_علی_اکبر
#محرم95
مُرّةُ بن مُنقذ عبدی (لعنت الله علیه ) گفت : گناهان عرب به گردن من باشد اگر پدرش را به عزای او ننشانم شمشیری
بر فرق علی اکبر زد (تاریخ الامم و الملوک جلد پنج ، ابی مخنف ، )
علی دست به یال اسب خویش انداخت تا او را از معرکه بیرون کشد خون جلو چشمان اسب را گرفت
و به اشتباه به قلب دشمن زد از هر طرف بر بدن او تاختند محاصره اش کردند وآنقدر شمشیر بر بدن
او زدند که بدن قطعه قطعه شد(( فقطعوه بسیوفهم اربا اربا)) دشمنان با شمشیرهای خود بدن نازنینش
را پاره پاره کردند(مقتل مقرم ، منتهی الامال و اعیان الشیعه جلد 1 ، مقتل ابی مخنف)
) هنوز رمقی در تن داشت که فریاد برآورد: «یا أبتاه! علیک منّی السّلام هذا جدی رسول الله یقرئک
السلام و یقول: عجّل القدوم إلینا و شهق شهقةً فارق الدنیا ؛ ای پدر! سلام بر تو باد، این جدم رسول
خداست، او به جامی لبریز مرا سیراب کرد، او همی گوید: به سوی ما شتاب کن، و سپس نفسی کشید
و به دیدار باقی شتافت ( لهوف ، بحارالانوار ج 45 ، ارشاد شیخ مفید و…..) ????????????
ناگهان ملعونی از معلونیان
آمد از پشت کمینش در میان
گفت جان را می گذارم پای او
تا گذارم داغ بر بابای او
زد به تیغی بر سرِ پورِ حسین
بر سر آهوی پر شورِ حسین
ناگهان دنیا به چشمش تار شد
ناله ای سر داد زار شد
خود به دست آویخت او بر یالِ اسب
خون سر را ریخت او بر بالِ اسب
چشم اسبش گشت از خونش کبود
اسب راه خیمه ها را گم نمود
ای خدا این اسب بین لشکر است
راکب آن نورِ چشمِ کوثر است
ای حرامیان چرا تیر و سنان
این همه آن هم به جسمی یک جوان